Αρθρογραφία

Δευτέρα 10/12/2012

                         Μόνος δρόμος για την λύτρωση η ενότητα

Εγκατεστημένοι παγερά σε νωθρές και σαθρές αντιλήψεις πολλών ετών στην ουσία δώσαμε τη συγκατάθεση μας στο σύστημα να πορευτούμε στον όλεθρο που είναι πλέον ορατός.

Αδιαφορία, άκρατος έως και κτηνώδης ατομικισμός, ωχαδερφισμός ,είναι τα συστατικά στοιχεία αυτού του οικοδομήματος, όπου το σύστημα αφουγκραζόμενο την ύπαρξη τους τα τροφοδότησε για να γίνει όσο το δυνατόν πιο στέρεο. Η εξουσία, ούσα ξένη και μακρινή αρχή, έχει απέναντι της όχι ισότιμους πολίτες αλλά υποταγμένους δούλους, φοβισμένους υπηκόους οι οποίοι βέβαια παρέδωσαν εθελοντικά στην πραγματικότητα τα πάντα. Ο καθένας μας τώρα νιώθει ένα χέρι να του σφίγγει το λαιμό όταν προσπαθώντας να δώσει λύση και στο παραμικρό πρόβλημα του από τα εκατοντάδες που τον ταλανίζουν, έρχεται αντιμέτωπος με το απόλυτο χάος και την αταξία. Πουθενά φως καμία ισορροπία σε κανένα επίπεδο αυτής της ανύπαρκτης πολιτείας, του οικοδομήματος μας. Εγκλωβισμένος ο καθένας στο μικρόκοσμο του ύψωσε τα τείχη του στον δίπλα του στο συνάνθρωπο του στην ίδια του την οικογένεια για να θωρακίσει την ψευδή του ευμάρεια το θηριώδες εγώ του. Αλλά έμεινε μόνος και θα χρειαστεί τον δίπλα, τον συνάνθρωπο, την οικογένεια στην προ των πυλών κατάρρευση.

Η ομάδα μας αρχίζει μια σειρά δράσεων που στόχο θα έχουν την ενότητα των πολιτών.

Για να μπορέσουμε να αντισταθούμε σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, ένας είναι ο δρόμος, η αυτοοργάνωση της κοινωνίας. Γιατί το σύστημα έχει δαπανήσει πολύ χρόνο και πολύ χρήμα, στο διχασμό μας, ενώ εμείς χρειαζόμαστε ίσως και μερικά λεπτά για να γίνουμε μια γροθιά.

Στηριζόμαστε στα πόδια μας με το να αλλάξουμε νοοτροπία και στάση ζωής. Η ενότητα είναι μια αφηρημένη έννοια εάν δεν συνοδεύετε από πράξεις. Η αλλαγή εκ των έσω είναι η πρώτη πράξη, είναι το αυτονόητο. Θεωρούμε ότι μετά από αυτό που ζούμε θα πρέπει να  έχουμε γίνει σοφότεροι. Η άκαρπη διαμαρτυρία δεν έχει αποτέλεσμα. Πως λοιπόν θα αντισταθούμε? Πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε καλύτερα?

Αυτό θα πρέπει να το απαντήσουμε όλοι εμείς. Τρόποι υπάρχουν πόλοι. Εμείς πιστεύουμε ότι θα πρέπει να αρχίσουμε με την καλυτέρευση του εαυτού μας.

Κατόπιν δημιουργούμε  δίκτυα αλληλεγγύης, μέσα από τα οποία θα αναπτύξουμε την βιοτική μας αυτάρκεια, που θα είναι το όπλο μας για την αντίσταση στο σύστημα που μας δυναστεύει.

Αν όχι εμείς τότε ποιοι. Αν όχι τώρα πότε.

<<στο τέλος θα θυμόμαστε όχι τα λόγια των εχθρών μας, αλλά την σιωπή των φίλων μας>>

                                                                                                         Martin Luther King jr





Δευτέρα 17/12/2012

                                        ΕΝΌΤΗΤΑ

Δεν υπάρχει σκοτάδι, υπάρχει έλειψη φωτός και αν το έρεβος είναι το τρίπτυχο
αδιαφορία, ατομικισμός, ωχαδερφισμός, τότε το φως είναι το ακριβώς αντίθετο
δηλαδή, ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ!

Το ενδιαφέρον για ό,τι συμβαίνει γύρω μας είναι το χαρακτηριστικό του ενεργού
πολίτη, του σκεπτόμενου πολίτη, αυτού που νοιάζεται για το παρόν, αλλά και για
το μέλλον το οποίο κατά κανόνα θα έχει την υπογραφή του και παράλληλα τη
φυσική απουσία του.Νομοτελιακά λοιπόν δεν θα είναι εκεί για να δρέψει τους καρπούς των πράξεων του, των αποφάσεων του, όμως θα έχει αφήσει μια σοβαρή κληρονομιά σε αυτούς που έρχονται, έχοντας τους παράλληλα εκπαιδεύσει ώστε παίρνοντας αυτοί τη σκιτάλη να σταθούν σοβαρά και υπεύθυνα στη ζωή που τους αφορά.Τα πάντα είναι αποτέλεσμα των δικών μας αποφάσεων και μόνο!

Γκρεμίζω επιτέλους τα τείχη που έκτισα γύρω μου όπου τελικά με οδήγησαν στην απομόνωση και τη μιζέρια. Περνάω στη συλλογικότητα κοιτάζω τον δίπλα μου, ακούω την ανάγκη του και αυτός τη δική μου. Το πρόβλημα παύει να είναι πρόβλημα όταν το μοιραστώ, έτσι έχω ήδη θανατώσει ένα μεγάλο μέρος του. Μπορεί και αυτό να ήθελε να φύγει αλλά τα τείχη μου δεν το άφηναν, εξετράφει στο μικρό κελλί μου.
Τώρα το φως αρχίζει να απλώνεται παντού, τίποτα δε μοιάζει δύσκολο πιά!
Πολλοί άνθρωποι μαζί κάνουν περισσότερα και ομορφότερα πράγματα.Κοινό το πρόβλημα αλλά και η χαρά κοινή!

Συμμετέχω στις αποφάσεις γι'αυτά που αφορούν τη ζωή μου. Στην ουσία συναποφασίζω με τους συνανθρώπους-συμπολίτες-συμπατριώτες μου και δεν παραδίδω σε κανέναν αυτό το προνόμοιο να αποφασίζει ερείμην μου. Αυτή είναι εξ'ορισμού μια εσφαλμένη, πρόχειρη και πιθανόν βολική ενέργεια με πάντα καταστροφικά αποτελέσματα. Συμμετέχω σημαίνει διεκδικώ τη ζωή μου, εδραιώνω και προστατεύω τα δικαιωματά μου γίνομαι πολίτης. Συμμετέχω σημαίνει σέβομαι τούς προγόνους μου, τα κεκτημένα τους και τη γη που πατάω τη γη που με θρέφει. Συμμετέχω σημαίνει να είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου ώστε να καταλήξω να γίνω ελεύθερος.
Ο αξεπέραστος αρχαίος μας πρόγονος, ο μέγιστος ρήτορας Δημοσθένης διετύπωσε το εξής θεμελιώδες : ''να μη σκέπτεσαι για τη πολιτεία σαν να είναι κάτι ξένο, αλλά σαν να είναι κάτι δικό σου''.
Αγνοώντας τη ρήση του Δημοσθένη οδηγούμαστε με τρομακτική ακρίβεια στα λόγια
του συγχρόνου μας M.L.King: ''οι ζωές μας αρχίζουν να τελειώνουν την ημέρα που γινόμαστε σιωπηλοί για τα πράγματα που έχουν σημασία''.
Η Συμμετοχή λοιπόν είναι ύψιστο χρέος όλων μας, του ενός απέναντι στον άλλον!

Τέρμα το βόλεμα για οποιοδήποτε λόγο, για οποιοδήποτε σκοπό. Ξερίζωμα απο το μυαλό και κάψιμο στη πυρά άπαξ δια παντός της παροιμιώδους νεοελληνικής και άκρως καταστροφικής φράσης που έμελε να γίνει το motto της εποχής μας, ''εγώ θ'αλλάξω την ελλάδα;''. Ναι απαντάμε εμείς , εγώ, εσύ ο άλλος, όλοι μαζί θα την αλλάξουμε απο τη θέση και το τομέα που βρίσκεται ο καθένας.

'' Η πρόοδος είναι αδύνατη χωρίς αλλαγή και εκείνοι που δεν μπορούν
να αλλάξουν τα μυαλά τους δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα!''


Δευτέρα 07/01/2013

                                        ΕΝΌΤΗΤΑ 1

Προς την ενότητα

Στο ξημέρωμα του νέου έτους οι σκέψεις μας είναι στην κατανόηση μα και στις προϋποθέσεις προς την ενότητα. Επόμενος και οι ευχές μας είναι σαφώς προς τα εκεί εφόσον η ενότητα αποτελεί απαραίτητη συνθήκη προς την εξέλιξη του ατόμου και κατά συνέπεια της ίδιας της κοινωνίας.

Η ενότητα είναι έκφραση είναι προϊόν της συνειδητότητας του ατόμου που περνά από το στενό εγώ στο πλατύ εμείς χωρίς να χάσει την ατομικότητα του. Κοινοί στόχοι κοινά οράματα όπου για την επίτευξή τους απαιτείται και κοινή συνεισφορά μέσα όμως από τις ιδιαιτερότητες και ικανότητες του κάθε ατόμου ξεχωριστά. Είναι το αεί προσδοκώμενο και επιμελώς κατακερματιζόμενο της

νεοελληνικής πραγματικότητας <<ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση>>.

 Σκέφτηκες αλήθεια γιατί δεν χρησιμοποίησαν ποτέ αυτή τη χρυσή συνταγή οι αχαρακτήριστοι της εκάστοτε εξουσίας εδώ και δεκαετίες περιοριζόμενοι μόνο στην αναφορά της και όχι πολύ συχνά? Η απάντηση είναι αρκετά απλή και καθόλου εφησυχαστική, διότι η φαυλοκρατία, θυγατέρα του πολιτικαντησμού έχει τους δικούς της κανόνες που βρίσκονται σε κατά μέτωπο σύγκρουση με τους κανόνες της προόδου και της ευημερίας του ανθρώπου – πολίτη, της κοινωνίας – έθνους.

Κατ αρχήν η φαυλοκρατία, η οποία διατηρεί επιμελώς τα χαρακτηριστικά της, δημιούργησε τον πολίτη – πελάτη όχι μόνο για να κάνει τις δουλειές της όπως θέλει, ανενόχλητη αλλά και για να δημιουργήσει συνενόχους στην καταστροφική πορεία της ώστε να έχει και κάποιο άλλοθι.

 Ένας ακόμα λόγος, όπου είναι γενεσιουργός αιτία των πάρα πάνω, είναι σαφώς η αδιαφορία, τουλάχιστον, για την οποιαδήποτε ευημερία του λαού σε όλα τα επίπεδα. Φτιάχνει ανθρώπους δυστυχισμένους, ανθρώπους φοβισμένους και άρα αδύναμους, φυσικά για να τους ελέγχει αποτελεσματικά. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε καθημερινά δεν χρειάζεται καμία αναφορά σε αυτά, είμαστε όλοι ή <<σχεδόν όλοι>> κοινωνοί της σήψης όπου κατάντησε MODUS VIVENTI  πια, φευ !.

Η κινούμενη άμμος του πολιτικαντησμού έγινε αδηφάγος, μας θέλει όλους μέσα.

Ο πολιτικαντισμός όμως έχει ακόμα μια θυγατέρα το ίδιο άσχημη και καταστροφική, γεννήθηκαν μαζί. Το όνομα της, διχόνοια ! η αποστολή της, διαίρει και βασίλευε!. Μόνιμη πια κατάρα του έθνους απέτρεψε και αποτρέπει κάθε προκοπή όπως και να ορίσει κανείς την προκοπή αυτή, εισέβαλε εντέχνως στο μυαλό κάθε ανθρώπου δημιουργώντας τεχνητές διαφορές. Ανάμεσα στα διάφορα μικρομάγαζα που έστησε έκαστος πολιτικάντης με κάθε λογής ψευτοιδεολογήματα και βαμμένες επιγραφές με κάθε λογής χρώματα, σχήματα και ονόματα, έχει και αυτή τα δικά της τέκνα. Άλλος ένας λόγος λοιπόν που τα τείχη του καθενός δεν πέφτουν αλλά κτίζονται μεγαλύτερα και σε αυτή την περίπτωση ο λόγος είναι ¨σοβαρός¨!.

Τα αποτελέσματα τα καμώματα και αυτής της γεροντοκόρης τα βιώνομαι και αυτά καθημερινά και ουδείς λόγος αξίζει να γίνει και για αυτά , όλοι ξέρουμε όλοι βλέπουμε και κάποιοι έζησαν και στο παρελθόν τα ¨μεγαλεία¨ της !

Είναι σαφές λοιπόν ότι η εξουσία για να παραμείνει <<ως εξουσία>> μας θέλει έτσι για πάντα. Είναι προφανές ότι ο μεγάλος της εχθρός είναι η ενότητα, τρέμει μπροστά στο μεγαλείο της δικής μας θυγατέρας που τα γεννήματα της θα είναι πολύ περισσότερα και ωφέλιμα από τα δικά της.

Γκρεμίζουμε λοιπόν και αυτά τα μικρομάγαζα των θρασύτατων πολιτικάντηδων που μας κρατούν χωριστά ενάντια στην πρόοδο μας ενάντια στην ευτυχία μας.

 Επιτέλους πότε θα εγερθούμε από την λήθη? Πότε θα αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο την οδυνηρή πραγματικότητα του σήμερα που οδηγεί σε φρικτότερο αύριο ? πότε θα φτιάξουμε τον νέο άνθρωπο? Τον άνθρωπο της θέλησης τον άνθρωπο που κάθε μέρα προσπαθεί να γίνει καλύτερος τόσο σε πνευματικό όσο και σε σωματικό επίπεδο, τον άνθρωπο του σήμερα που βαδίζει συγκροτημένα στο σίγουρο αύριο του.