Αρθρο του μέλους Κώστα Δέδε

Κοινωνική Δικαιοσύνη τώρα

Ακούμε συχνά στις εξαγγελίες, αλλά και στα προγράμματα των κομμάτων ότι πρέπει να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη. Όμως, τουλάχιστον εγώ δεν έχω καταλάβει τι εννοούν και πως θα εφαρμοστεί. Θέλω λοιπόν να παραθέσω την δική μου ανάλυση και προτάσεις για αυτό το θέμα.

Κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια γίναμε μάρτυρες μετασχηματισμού της κοινωνίας από το χρήμα.

Για να επιτευχθεί ο μετασχηματισμός αυτός έπρεπε να τροποποιηθούν οι τρεις βασικές έννοιες:

1. Ηθική

2. Δικαιοσύνη

3. Κοινωνία

Όταν αποκτάς αγαθά χωρίς την παραγωγή της εργασίας που απαιτείται, θα πρέπει κατ αρχήν να καταστρέψεις την ηθική σου, οικοδομώντας μια άλλη, σε συνδυασμό με τον προορισμό σου.

Αυτό είναι μια δουλειά που μόνο η πολιτική, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, μπορεί να κάνει. Το αποτέλεσμα είναι να γίνει ολική μετάλλαξη της έννοιας της ηθικής και στην εφαρμογή της.

 Η μετάλλαξη αυτή δημιούργησε μια κοινωνία του <<αμύνεστε για την πάρτη σας>>, του <<αυτός που κλέβει το δημόσιο είναι μάγκας>> και το χειρότερο είναι η απομάκρυνση των πολιτών από την συμμετοχή στα κοινά διότι, οι μεν παραβάτες δεν θέλουν την ενασχόληση, μήπως και φανούν οι παρανομίες τους, οι δε νόμιμοι αντιλαμβάνονται ότι η ισχύς του χρήματος είναι κατά πολύ ισχυρότερη από την ίδια την συμμετοχή, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην συνειδητή απομόνωση.

Με αυτό τον τρόπο μεταλλάσσετε η κοινωνία δημιουργώντας ένα νέο μοντέλο, το καταστατικό του οποίου μοιάζει με αυτό της μεσαιωνικής άρχουσας τάξης.

Υπάρχει όμως μια ουσιώδης διαφορά. Αυτοί που αποκτούν παρανόμως η παρατύπως πόρους δεν βοηθούν την παραγωγή, την πραγματική οικονομία, διότι για σκεφτείτε, το προϊόν τους είναι το χρήμα το οποίο το αποθηκεύουν σε μια τράπεζα, η οποία με την σειρά της το χρησιμοποιεί τοκογλυφικά σε άλλα προϊόντα παραγωγής χρήματος η, το καταναλώνουν σε προϊόντα της σύγχρονης υπερκαταναλωτικής πραγματικότητας.

Από την άλλη, η δικαιοσύνη, όντας εντελώς συντεχνιακή και υπερπροστατευτική των παραβατών, είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να δώσει λύση δια της lite τιμωρίας σε όποιες περιπτώσεις  καταλήγουν στα χέρια της. Ούτε το σύστημα <<καθαρά χέρια>> στην Ιταλία τελικά απέδωσε αυτό που αναμενόταν.

Η πραγματική λύση λοιπόν είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Χρησιμοποιώντας μοντέλα του άμεσου παρελθόντος, επαναφέροντας στο προσκήνιο τους κανόνες της ηθικής και της άμεσης απόδοσης δικαιοσύνης.

Οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε το άγχος των πατεράδων μας, για της καλλιέργειες των ελαιοδέντρων με τον φόβο του να χαρακτηριστούν τεμπέληδες,  ακολουθώντας μια ιερή παράδοση για την ανάγκη της επιβίωσης.

Η κοινωνική συμμετοχή λοιπόν στην τήρηση των κανόνων ήταν συνεχώς υπαρκτή.

Στην αρχαία Αθήνα, η δημόσια περιουσία ήταν ιερή, και η τιμωρία εκείνων που τολμούσαν να την υπεξαιρέσουν, ήταν κατ αρχήν η διαπόμπευση  από την ίδια την κοινωνία, πέρα από τη νομική τιμωρία.

Η κοινωνία είναι το άγρυπνο μάτι που τα παρακολουθεί όλα.

Ξεκινώντας από την τοπική μας κοινωνία, μπορούμε να αναγνωρίσουμε όλους αυτούς που δαπανούν περισσότερα από ότι μπορούν, είναι γνωστοί αυτοί που έχουν <<φτιαχτεί>> δίχως να το αξίζουν. Εμείς λοιπόν είμαστε οι άμεσοι εγγυητές και υπεύθυνοι για την εξασφάλιση, όχι μόνο της χρηστής διαχείρισης του Δήμου, αλλά και για την παραγωγή πολιτικής σύμφωνα με το συμφέρων μας.                                          

Κατ `αρχήν δεν μπορεί με κανέναν τρόπο το υπάρχον διοικητικό - πολιτικό σύστημα, να καινοτομήσει σε τίποτα.  Δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση.
Όμως η κατάσταση αυτή είναι υπαρκτή και δεν θέλω να προτείνω θέματα που είναι θεωρητικά και μη εφαρμόσιμα.

1.    Έλεγχος του πόθεν έσχες όλων αυτών που είχαν – έχουν δημόσια – πολιτική θέση από το 2004 και μετά. Όπως προβλέπεται στον Ν. 4065-ΦΕΚ Α 77 (9-4-2012)
2.    Πόθεν έσχες όλων των δημοσίων υπάλληλων του δήμου μας.
3.    Υποχρεωτική δημοσιοποίηση και καταγραφή της κινητής και ακίνητης περιουσίας – εισοδημάτων των εν ενεργεία πολιτικών και διοικητών οργανισμών σε όλο τον δήμο. (συμπεριλαμβανομένων και αυτών που ασκούν πολιτική η δημόσια διοίκηση σε άλλες θέσεις αλά είναι κάτοικοι Μεγαρέων)
4.    Δημοσίευση των ονομάτων αυτών που πραγματικά άρπαξαν δημόσιους πόρους με οποιοδήποτε τρόπο και άμεση δήμευση, τοποθετώντας τους σε ένα ταμείο το οποίο θα χρηματοδοτεί της νέες παραγωγικές επιχειρήσεις της περιοχής, καθώς επίσης και τα αναπτυξιακά έργα του δήμου. Ο χειρισμός αυτού του ταμείου θα γίνετε από το Δ. Σ.
5.    Διασφάλιση της εφαρμογής, μέσο ανοιχτών διαδικασιών με την συμμετοχή μεγάλης πλειοψηφίας των δημοτών με τα εξής:
Α} δημιουργία ιστοσελίδας του δήμου όπου θα μπορούν να εγγράφονται όλοι οι πολίτες επωνύμως.
Β) δημοσίευση όλων των εισηγήσεων προς απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για διαβούλευση σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.
Γ} ψήφος των εγγεγραμμένων πολιτών με ισχύ στο δημοτικό συμβούλιο ποσοστιαία, όσο και το ποσοστό συμμετοχής στην ψηφοφορία.
Δ) απευθείας παρακολούθηση των συνεδριάσεων του Δ.Σ και δυνατότητα συμμετοχής των ακροατών.
Ε) δικαίωμα ανάκλησης αποφάσεων του Δήμου από τους πολίτες, μέσω ψηφοφορίας.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Δήμος έχει μεγάλη εξουσία και πραγματικά, ακόμα και με το υπάρχων νομικό σύστημα μπορεί να εφαρμόσει αυτά που προτείνω, αλλά και ακόμα περισσότερα σαν μοναδικός διαχειριστής των τοπικών συμφερόντων.

Νομίζω ότι τώρα είναι η στιγμή να απαιτήσουμε την παρουσία μας στον έλεγχο της εξουσίας, αλλά και στην παραγωγή πολιτικής από τους πολλούς και όχι από τους λίγους, ας είναι και εκλεγμένοι. Δεν πρέπει να αρκεστούμε στην συμμετοχή στις εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια.

Αυτά τα ολίγα

Κώστας Α. Δέδες